Χωρίς ιστορίες, χωρίς μνήμη, χωρίς φαντασία,
χωρίς πόνο, χωρίς λαχτάρα,
χωρίς παραμύθι, χωρίς παιχνίδι, χωρίς γέλιο,
χωρίς αλκοόλ, χωρίς έκσταση, χωρίς γεύση,
χωρίς ήλιο, χωρίς φόβο,
χωρίς ρίζες, χωρίς γλώσσα, χωρίς Θεό
ζεις αναμφίβολα καλύτερα,
πατάς στα πόδια σου.
Δεν είσαι ευάλωτος
ούτε τεμπέλης
είσαι παραγωγικός
αυτάρκης
ανεξάρτητος
αεικίνητος
με αγοραστική δύναμη
και προοπτικές.
Δεν είσαι ανθρωπάκι εγκλωβισμένο στις ψευδαισθήσεις.
Χώρος καθόλου δεν υπάρχει
Και πού να τον βρω;
Και πώς να τον επινοήσω;
Και τι τελικά υπάρχει;
(Υπ -άρχω; )
Ακόμα νομίζω δεν άρχισα
Να έχω τον χώρο μου
Και ποιος τον έχει;
Και γιατί να τον έχει;
Χώρος καθόλου δεν υπάρχει
Μα χρόνος
Πολύς
Για να υπάρξουμε*
------------------------------
*Πού πάνε τα λόγια μας μετά από 'μάς;
Στον χώρο ή στον χρόνο;
Θεσσαλονίκη
Μυρωδιά καπνού από σόμπες ή τζάκια
Ήχοι από παλιά λαϊκά
Ένα ταβερνάκι
Εμείς που έχουμε πολλά να πούμε αλλά λίγο χρόνο
Πιανόμαστε από το χέρι και
Μπαίνουμε μέσα
Η πρώτη γουλιά για να προσανατολιστώ στον χρόνο
Η δεύτερη για να ξεχάσω αυτό που μόλις κατάλαβα
Από την τρίτη και μετά απλώς σ’ αγαπώ
–όσο προλαβαίνω.
Πώς να περιγράψεις μια πόλη τον Ιούνιο;
Μπαλκόνια που γειτνιάζουν και γεωμετρία άγνωστη
Μάτια που κοιτάζουν σε οθόνη αντί σε άλλα μάτια
Ερήμην και εκ μέρους, δια ζώσης και εξ αποστάσεως
συν-υπάρξεις.
Μυρωδιά από παιδικό σαμπουάν και φιδάκι για τα
κουνούπια
Ήχοι από κατσαρολικά και αυτοκίνητα
Βρισιές στα παιδικά παιχνίδια
Σβηστά φώτα μέσα αναμμένα φώτα έξω
Μια μέρα που δε λέει να τελειώσει –
ή μάλλον
κάτι διάχυτες
αισθήσεις χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Πώς να περιγράψεις πια μια πόλη τον Ιούνιο;
Γιασεμιά, συναυλίες και έρωτες σπανίζουν
Το φεγγάρι φαίνεται μόνο από το πίσω μπαλκόνι και τα
αστέρια θαμπά
Η θάλασσα είναι μακριά ή άσχημη –μα
δεν είναι αυτά το πρόβλημα.
Είναι που μου τελειώνουν οι λέξεις,
ή μάλλον
είναι που
στέρεψε η ομορφιά στις λέξεις,
ή μάλλον
είναι που
δεν έχει πια χώρο για τέτοια η ζωή μας.
Πώς να περιγράψεις μια πόλη τον Ιούνιο;
Ίσως αν ανεβάσεις μια φωτογραφία στο ίνσταγκραμ…
Θα ξεχάσεις τα αγαπημένα σου τραγούδια
Θα τα απαρνηθείς
Θα αφεθείς στον γλυκό ύπνο του καλοκαιριού
Θα γοητευτείς από το είδωλό σου στην όψη του νερού και τ' ουρανού
Θα καείς από την ανάγκη σου να φτάσεις όσο γίνεται κοντά στον ήλιο
Θα διασκορπιστείς από την αγάπη και την ανησυχία.-
Στην πρώτη βροχή του Σεπτέμβρη θα θυμηθείς ποιος είσαι.
Τότε θα ψάξεις και θα βρεις ξανά εκείνο το τραγούδι
Που σχηματίζει σωστά το όνομά σου
