Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018

Απώλεια

Η γλώσσα των πουλιών δεν χάνεται 
Όσο υπάρχει ουρανός
Ο ουρανός δεν χάνεται 
Όσο δέχεται θυμιάματα
Τα θυμιάματα δεν σταματούν
Όσο υπάρχουν άνθρωποι
Οι άνθρωποι δεν χάνονται
Όσο υποφέρουν

Άρα, τη γλώσσα των πουλιών την ακούνε
μόνο όσοι υποφέρουν -- ίσως νιώθουν πιο κοντά τους τον ουρανό.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

Μίλησέ μου με σύννεφα
Μίλησέ μου με ήλιο
Φύγε τρέξε κύλα λάμψε αφέσου στον αέρα
Ξήλωσε τον χρόνο από τα μαλλιά μου
Και κάνε τον ανάσα που δεν θα στερέψει
Βγάλε πέταλα κίτρινα, μαβιά και ιώδη
Μέθυσε τα παιδιά σου πριν τα γεννήσεις
Φύγε και γύρνα και ξαναφύγε
Διάβασε αργά και συλλαβιστά τη ζωή μου να κάνει αντίλαλο
Και άσε με να σε ζωγραφίσω
Στον άρτο τον επιούσιο

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018

Η αδυναμία της γλώσσας

Λυπάμαι που δεν μπορώ να φιλήσω
όπως θα ήθελα τα μάτια σου.

Αν ήταν βέβαια κατασκευασμένα να δέχονται
φιλιά κανονικά όπως
το στόμα
το πηγούνι
ο λαιμός

θα μπορούσα να τα φιλήσω
και να ξεδιψάσω
αντλώντας
τη γυαλάδα της επιφάνειας
και το γάργαρο του βάθους.

Όμως δυστυχώς
κάθε πρωί ξυπνάω με την ίδια απορία:

τι γεύση να έχει η αλήθεια όταν
τη φιλάς κατάματα;

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

«Πώς είν' η ζωή σου;» ρωτούν
«Δύσκολη» θα πουν ή θα σηκώσουν μόνο αδιάφορα τους ώμους
Ενώ θα έπρεπε να λένε διάφανη

Με ό,τι αυτό συνεπάγεται


Διάφανη–
Και βλέπεις γύρω γύρω

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

(Συν)εκδοχές, 1

Είσαι το ποίημα για την ομορφιά του κόσμου,
το χέρι που το γράφει
και τα χείλη που το διαβάζουν.
Συγχρόνως.