Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ

 Η αλήθεια των λόγων σου είναι το μοναδικό απομεινάρι
του ναυαγίου μιας εποχής.


Η σημαία από ένα καράβι που βυθίστηκε, όπως η ελπίδα
ενός πατέρα ότι το παιδί του θα γνωρίσει καλύτερες μέρες,
παραμένει μισοσαπισμένη και γεμάτη ζάρες στους απρόσιτους
βράχους μιας –κατά τα άλλα– τουριστικής παραλίας.
Περιμένει να τη βρουν τα παιδιά των παιδιών του.

Η σημαία από ένα καράβι που βυθίστηκε, όπως ο φόβος
κι ο θυμός των ανθρώπων, παίρνει κάθε μέρα άλλο
χρώμα –ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν.
Απ' αυτό εύκολα εικάζει κανείς και τα αίτια του δυστυχήματος.

Η σημαία από ένα καράβι που βυθίστηκε, όπως οι στίχοι
ενός ποιήματος που είναι ορατοί από όλους αλλά γίνονται
αντιληπτοί από λίγους, χαρίζεται απλόχερα στη θέα των όποιων τυχερών
και στην ερμηνεία των όποιων κακοπροαίρετων.
Αποτελεί ζωντανή ιστορία και σημείο αντιλεγόμενο.

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

Τετάρτη μεσημέρι

Η συμπάθεια για τον Αναγνωστάκη
Η απολογία σου για την αδυναμία στον Καρυωτάκη
Ένας καφές το μεσημέρι της Τετάρτης
Το χέρι σου πάνω το χέρι μου· αλλάζουν φύλλο στο βιβλίο

Τι κάνουμε, λες, πώς θα είμαστε αύριο;
Δεν ξέρω, σου απαντώ, τι είναι αύριο και πότε θα 'ρθει...

Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017

Εσύ – Ο φωτεινός –
Αυτός που είσαι – θέλω να πω – πώς γίνεται; –
Τόσο φως σ' ένα πρόσωπο; – τόσος ήλιος να
ξεκουράζεται στα βλέφαρά σου και να με ζεσταίνει –
πώς γίνεται; – θέλω να πω – έτσι μιλώ –
με ξέρεις – δυσκολεύομαι – πώς γίνεται; – να ζεσταίνεις έτσι
τον παγωμένο μου φόβο και να τον βλέπω 
λιωμένο στο πάτωμα δίπλα στα ρούχα –
Εσύ – Ο εξαιρετικός – Αυτός που στα μάτια του
ξεκουράζεται ο ήλιος – Που έχει πιει όλη τη βροχή
και τα δάκρυα του κόσμου – Εσύ – 
Θα μου μάθεις να μιλώ διαφορετικά – 
Εσύ – Ο φωτεινός – Διώχνεις από παντού τα σκοτάδια

Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

ΤΟ ΠΑΖΛ ή ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΪ

Ας υποθέσουμε ότι ο χρόνος είναι παζλ.
Οι εσοχές οι ζυγοί μήνες.
Οι εξοχές οι περιττοί.
Το σύνολο συνθέτει μια εικόνα
που καταλαμβάνει έναν ορισμένο χώρο.

Ας υποθέσουμε ότι η εικόνα δεν είναι τόσο ξεκάθαρη.
Τα χρώματα είναι συγκεχυμένα.
Ο φωτισμός αινιγματικός.
Μοιάζει να δείχνει ένα πρόσωπο
αλλά συγχρόνως κι ένα κρανίο.

Ας υποθέσουμε ότι το πρόσωπο είναι δικό σου.
Τα μάτια είναι μάτια σου.
Το στόμα στόμα σου.
Χαίρομαι σαν να σε έφτιαξα,
ενώ έβαλα μονάχα μερικά κομμάτια σε σειρά.

Αν ισχύουν οι παραπάνω υποθέσεις,
το παζλ είναι μια αλληγορία 
των ρυτίδων που εμφανίζονται στο μέτωπο.

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017

Επέμβαση

ελάτε
ας βάλουμε όλοι ένα χεράκι
λίγο βαμβάκι θέλω
να περιποιηθώ
το τραύμα εκεί
στη γωνία του σύννεφου
με λίγο ιώδιο

τρέμει το χέρι μου όμως
κατά βάθος
δεν είμαι για τέτοια
να, κι άλλο τραύμα!
χρειάζομαι γάζα
κι εδώ
κι εδώ
και λίγο ιώδιο ακόμα παρακαλώ

ωραία! τώρα
ο ουρανός
δεν έχει κανένα
διαμπερές τραύμα

ευτυχώς που ξέρουμε
από γιατρικά
και τέτοια ̶
τον σώσαμε από βέβαιο θάνατο!

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Όταν ξυπνήσαμε


Τρέχαμε
μες στη βροχή
τρέχαμε πολύ γρήγορα
η καρδιά στα πόδια
τα πόδια στη λάσπη
      –σιγά, θα πατήσουμε την καρδιά
η λάσπη στην καρδιά
τρέχαμε πιο γρήγορα
φοβόμασταν
και τρέχαμε
      –ξεχάσαμε πίσω την καρδιά
δεν είχαμε χρόνο
τρέχαμε
χωρίς καρδιά
και χωρίς πόδια

Όταν ξυπνήσαμε
είδαμε δίπλα στο κρεβάτι μας
δεκάδες όνειρα
διαμελισμένα

Και λάσπη

Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

ΟΣΟ ΘΑ ΠΕΡΠΑΤΩ


Όσο θα περπατώ ξέρω ότι το φεγγάρι θα απομακρύνεται
κι ο Ιούνης θα περνά κάνοντας τα γιασεμιά να εξαφανίζονται.

Όσο θα περπατώ ξέρω ότι τα δέντρα θα θυμούνται
ενώ εγώ θα λυπάμαι· οι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου άλλωστε
είναι κορμοί που κόπηκαν στη μέση.

Όσο θα περπατώ ξέρω ότι το τραγούδι θα επιμένει 
και η θάλασσα θα βουρκώνει προκαλώντας
στα σπλάχνα μου κύματα.


Όσο θα περπατώ ξέρω ότι θα αγαπώ τόσο όσο φοβάμαι.



Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Το αποτέλεσμα

Παίζω κορόνα-γράμματα
με το τετράδραχμο 
του Οροφέρνη.

Αδιαφορώ για το αποτέλεσμα --
ό,τι και να δείξει,
θα έχω χάσει κάτι 
μέσα από τα χέρια μου.

Τρίτη 16 Μαΐου 2017

Ανερμήνευτο ΙΙ


Τόσα βράδια ξαγρύπνησα
ανάμεσα σε στίχους του Παπατσώνη
και δικά μου μισοτελειωμένα ορνιθοσκαλίσματα--
ακόμα να καταλάβω γιατί Εσύ
πάντα θα γίνεσαι ποίημα
που άλλοτε θα κρύβω
και άλλοτε θα υπερασπίζομαι.

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Οι επιθυμίες όταν πραγματοποιούνται

Αν πάρεις το φεγγάρι
και το ρίξεις στη θάλασσα
θα κάνει -μπλουμ!- έναν μικρό θόρυβο
θα σχηματιστούν πολλοί ομόκεντροι κύκλοι
που θα μαρτυρούν το συμβάν
και τον ταραγμό των υδάτων
για να σου πουν τελικά οι αναμάρτητοι
ότι έκανες μια τρύπα στο νερό.

Αν πάρεις τον ήλιο
και τον ρίξεις στο δάσος
θα κάνει -φσσς!- έναν υπόκωφο ήχο
θα καούν οι σκιές
απ' τα ροδάκινα και τους σταυρούς
για να σε πουν τελικά οι νυχτοφύλακες
άκαρδο αλαφροΐσκιωτο.

Αν πάρεις τ' αστέρια
και τα ρίξεις στα πιάτα των ανθρώπων
θα τους κάψουν το στόμα
θα τους κάψουν τα χέρια
τόσο που τίποτα να μην ξαναζητήσουν
για να σου πουν τελικά οι αστρολόγοι
ότι τους στέρησες την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.



Σάββατο 1 Απριλίου 2017

ΔΙΧΩΣ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ


Ζω μακριά από κάθε αρχή και κάθε τέλος
Δεν ξέρω τι σημαίνει το καθένα

Ας πούμε, πώς αρχίζει και πώς τελειώνει ο άνθρωπος;
                   πώς αρχίζει και πώς τελειώνει η αγάπη;
                   πώς αρχίζει και πώς τελειώνει ο πόλεμος;
                   πώς αρχίζει και πώς τελειώνει ο ουρανός;

Ζω μακριά από κάθε αρχή και κάθε τέλος 
      διαρκώς
      ενδιάμεσα

Δίχως αρχή και δίχως τέλος

Αυτό ήταν άλλωστε και το στοίχημα του Ανθρώπου

Με ποιον;



Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

Ανερμήνευτο


Μπήκα στο δωμάτιο και είδα πρόσωπα φίλων λυπημένα. Είπαν ότι συνεχώς έκλαιγες και ότι αυτό τους προκαλούσε αμηχανία. Γύρισα προς το μέρος σου να δω αν είναι αλήθεια.
- Όντως κλαις;
Κούνησες το κεφάλι προς τα κάτω.
- Γιατί; Ξέρεις;
Σιωπή.
- Θέλεις αυτή τη φορά να μου πεις;
Και τότε, χωρίς δυσκολία, ξέσπασες ξανά σε λυγμούς.
- Νόμιζα πως σ' αυτόν τον κόσμο ήμουν ολομόναχος, αλλά τελικά βλέπω ότι σ' αυτόν τον κόσμο είμαι ανάμεσα σε ανθρώπους.
Με απόλυτη κατανόηση*, σε αγκάλιασα βουρκωμένη. Τα δάκρυά μου μετατράπηκαν σε χαρά, όταν είδα να γέρνεις το κεφάλι σου στον ώμο μου ενώ σ' αγκάλιαζα. Τι απέγιναν τα δικά σου δάκρυα στη συνέχεια δεν γνωρίζω.






_______________________________

* Μόνο μία ονειρική φιγούρα μπορεί να καταλάβει  το νόημα της παραπάνω φράσης καθώς και το γιατί συνοδεύεται από δάκρυα. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να την ερμηνεύσω.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

Άσκηση πάνω σε μια χειμωνιάτικη ακτίνα

αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη
την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σουγια να την ανοίξει στο φως
Γ. Σεφέρης

Δεν βλέπεις πουθενά τον ήλιοΠαρά βαδίζεις σαν τυφλόςΣτραβοπατώντας και σκοντάφτονταςΜε ανοιχτά χέριαΨάχνοντας και ρωτώνταςΤι θα μπορούσε να σε χτυπήσει κατάκαρδαΠοιο θαύμα θα γίνει η λόγχηΠου θα σε τρυπήσειΓια να δεις ξανά τον ήλιο

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Εχέγγυο



η μνήμη 
έχει τη δική της ανηφόρα
χωρίς να εμποδίζει
τον πόνο
γελάει
κρυώνει
μεγαλώνει
πορεύεται
γίνεται εσύ
και μου ανήκει

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Η προσφορά

Όταν μιλάω μπροστά στον καθρέφτη
κάνω συνήθως δύο λάθη:
δεν μιλάω ούτε στον εαυτό μου
ούτε σε κάποιον άλλον άνθρωπο.

Εγώ δεν το καταλαβαίνω αμέσως,
ούτε κανένας άλλος το καταλαβαίνει,
αλλά και να το καταλάβαινε,
δεν θα μου το έλεγε.

Ξέρω, όμως, ότι έχω κάνει λάθος,
επειδή δεν αισθάνομαι τη γλώσσα μου·
την έχω ήδη κόψει  και προσφέρει
στο παιδί μου που ξέρω πόσο λατρεύει
να παίζει με
ξύλινα αλογάκια.