Κυριακή 21 Μαΐου 2023

Εν διαστάσει (σκέψεις ατάκτως εριμμένες...)

 


Τα γεγονότα δεν έχουνε διαστάσεις την ώρα που τελούνται

Κλείτος Κύρου

 

Εδώ και κάμποσα χρόνια είμαστε εν διαστάσει.

Ποιοι;

Γιατί;

 

Σαφώς και δεν περίμενες εμένα να σου το πω!

 

*

Η ύβρις του 21ου αιώνα είναι ζήτημα διάστασης: ζούμε, σχετιζόμαστε και κρίνουμε σαν να αντιλαμβανόμαστε την τέταρτη διάσταση, αλλά –φευ– είμαστε εγκλωβισμένοι σε τρεις –πάντα! Τι τρισδιάστατοι, Θεέ μου!

*

Δε μου αρέσουν οι διαστάσεις που δίνουμε στα γεγονότα, γιατί μας βάζουν σε διάσταση.

*

Ευθύνη κι αμαρτία χρεώνονται όσοι παίζουν με τα παράγωγα του ίσταμαι.

Μετρώντας τις τρεις διαστάσεις με πολλή προσοχή δίνουν τις δικές τους διαστάσεις σε πολλά συμβάντα. Όπλο ο διαφωτισμός και ο ορθός λόγος.

Έχοντας καταλάβει τι ωθεί τους ανθρώπους σε επαναστάσεις τις πυροδοτούν καθημερινά κι έτσι εξασφαλίζουν δεκαετίες εφησυχασμού κι εξουσίας. Το παν είναι να είναι να μιλάς τη γλώσσα του αντιπάλου σου.

Δημιούργησαν την έκσταση να προέρχεται από έξω προς τα μέσα κι όχι το αντίστροφο.

Μένει η απόσταση και η ανάσταση...

Επιβάλλεται κι απαγορεύεται

Κατά το δοκούν

(Και η ένσταση και η κατάσταση;)

Ενίσταμαι, πρέπει να λυτρωθούμε από την πλανερή κατάσταση.

*

Ποια είναι η διαφορά Θεού κι επιστήμης;

Ότι την επιστήμη δεν μπορείς να την ξεμάθεις...

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022

Εικόνα αναλλοίωτη στον χρόνο

 

Θεσσαλονίκη

Μυρωδιά καπνού από σόμπες ή τζάκια

Ήχοι από παλιά λαϊκά

Ένα ταβερνάκι

Εμείς που έχουμε πολλά να πούμε αλλά λίγο χρόνο

Πιανόμαστε από το χέρι και

Μπαίνουμε μέσα

 

Η πρώτη γουλιά για να προσανατολιστώ στον χρόνο

Η δεύτερη για να ξεχάσω αυτό που μόλις κατάλαβα

Από την τρίτη και μετά απλώς σ’ αγαπώ

–όσο προλαβαίνω.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2022

Αστικό τοπίο, Ιούνιος

 

 

Πώς να περιγράψεις μια πόλη τον Ιούνιο;

Μπαλκόνια που γειτνιάζουν και γεωμετρία άγνωστη

Μάτια που κοιτάζουν σε οθόνη αντί σε άλλα μάτια

Ερήμην και εκ μέρους, δια ζώσης και εξ αποστάσεως συν-υπάρξεις. 

Μυρωδιά από παιδικό σαμπουάν και φιδάκι για τα κουνούπια

Ήχοι από κατσαρολικά και αυτοκίνητα

Βρισιές στα παιδικά παιχνίδια

Σβηστά φώτα μέσα αναμμένα φώτα έξω

Μια μέρα που δε λέει να τελειώσει –

ή μάλλον

κάτι διάχυτες αισθήσεις χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.

Πώς να περιγράψεις πια μια πόλη τον Ιούνιο;

 

Γιασεμιά, συναυλίες και έρωτες σπανίζουν

Το φεγγάρι φαίνεται μόνο από το πίσω μπαλκόνι και τα αστέρια θαμπά

Η θάλασσα είναι μακριά ή άσχημη –μα

δεν είναι αυτά το πρόβλημα.

Είναι που μου τελειώνουν οι λέξεις,

ή μάλλον

είναι που

στέρεψε η ομορφιά στις λέξεις,

ή μάλλον

είναι που

δεν έχει πια χώρο για τέτοια η ζωή μας.

 

Πώς να περιγράψεις μια πόλη τον Ιούνιο;

Ίσως αν ανεβάσεις μια φωτογραφία στο ίνσταγκραμ…


Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2021

Να τραγουδάς τον Σεπτέμβρη

 Θα ξεχάσεις τα αγαπημένα σου τραγούδια

Θα τα απαρνηθείς

Θα αφεθείς στον γλυκό ύπνο του καλοκαιριού

Θα γοητευτείς από το είδωλό σου στην όψη του νερού και τ' ουρανού

Θα καείς από την ανάγκη σου να φτάσεις όσο γίνεται κοντά στον ήλιο

Θα διασκορπιστείς από την αγάπη και την ανησυχία.-


Στην πρώτη βροχή του Σεπτέμβρη θα θυμηθείς ποιος είσαι.

Τότε θα ψάξεις και θα βρεις ξανά εκείνο το τραγούδι

Που σχηματίζει σωστά το όνομά σου

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020

fragmenta

       [τα] ερείπια
κοιτάζουν τον άνθρωπο
   στα             μάτια      
            όταν
αυτός δεν [τα] βλέπει

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019

Πες κάτι

Τι να πεις
όταν το τίποτα
υμνείται τόσο ωραία
από τόσους
κι εσύ δεν ξέρεις 
αν πρέπει να τους συνετίσεις
ή αν οφείλεις να υποκλιθείς
στην ομορφιά της τέφρας.

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2019

ΠΑΡΑΛΟΓΗ

Δεν βρέχει πια όπως παλιά.
Οι δρόμοι δεν μουσκεύουν όπως πρώτα.
Στα υπόστεγα κοιτούνε τα πουλιά
ανήσυχα την αλλαγή στου άνθρωπου τη ρότα.

Μιλάμε και βουρκώνουμε συχνά
μην ξέροντας κι οι ίδιοι την αλήθεια.
Έχουμε όνειρα και βλέμματα αχνά,
τα βήματά μας παν από συνήθεια.

Πουλάκι, που ξεδιψάς απ' τη βροχή,
πες μας, τι λάθος βάζουμε σημάδι;
Γιατί δεν ξεδιψάει η ψυχή,
μα τρέμει συγχρόνως και τον Άδη;

- Εγώ που 'μαι πουλί και κελαηδώ,
  εγώ που 'μαι πουλί και λέω,
  όσο κι αν θλίβομαι εδώ,
  βλέπω τον κόσμο ωραίο.


Άκουσες, Κωνσταντίνε μου, τι λένε τα πουλάκια;

- Πουλάκια είναι, κι ας κελαηδούν,
  πουλάκια είναι, κι ας λένε...